ნიკ ანტონაჩო ჟურნალისტი და სომელიეა, რომელიც ღვინის შესახებ ყოველკვირეულ ბლოგს წერს. მისი ერთ-ერთი ბლოგი კი ღვინის დაძველებისთვის განსაკუთრებით მნიშვნელოვან ფაქტორებს ეხება.
ღვინის დაძველება, შეიძლება ითქვას, ისეთი პროცესია, რომელიც მეღვინეზე მნიშვნელოვნადაა დამოკიდებული. ამ დროს ღვინოს თავისი ხასიათი და გემური თვისებები უვითარდება.
პირველ ეტაპზე მეღვინემ უნდა გადაწყვიტოს, სურს თუ არა ღვიინის დაძველება. ეს პროცესი ღვინის ცხოვრებას ახანგრძლივებს, უცვლის გემოსა თუ ფერს.
როგორ ხდება ეს? განსაკუთრებით მნიშვნელოვანი კომპონენტი პოლიფენოლებია, რომლებიც წითელი ყურძნის კანსა და წიპწაშია. წითელ ყურძენში ეს ტანინის სახით ვლინდება, რაც ღვინის სტაბილურობასა და სტრუქტურაზე გავლენას ახდენს. ტანინის მაღალ დონეს შეუძლია ღვინის უფრო მეტად დაძველება უზრუნველყოს.
არსებობს ისეთი ვაზის ჯიშები, რომელთაგანაც დაყენებული ღვინო, როგორც დუღილის პროცესში, ასევე ფერმენტაციის დასრულების შემდეგ თუ დაძველებული, სასიამოვნო და კარგი ხარისხისაა. ბევრი წითელი ღვინისთვის ტანინების დონე მეღვინეს საშუალებას აძლევს თავისთვის მისთვის სასურველი მეთოდი გამოიყენოს და მრავალფეროვანი არომატის მიიღოს.
მას შემდეგ, რაც მეღვინე გადაწყვეტს, ტანინის რაოდენობიდან გამომდინარე, სურს თუ არა მისი დაძველება, შემდეგი ეტაპი ხანგრძლივობის განსაზღვრაა.
საუკუნეების განმავლობაში დაძველების მეთოდი და ჭურჭელი უფრო მრავალფეროვანი ხდებოდა, იქნებოდა ეს ამფორები, ხის კასრები, უჟანგავი ფოლადის ავზები თუ მინის ბოთლები. დღემდე ძალიან პოპულარული მეთოდი ღვინის ხის კასრებში დაძველებაა. ეს მეთოდი შედეგის მრავალფეროვნებით გამოირჩევა და მეღვინეს დიდ არჩევანს უტოვებს. ღვინოს კი სრულიად ახალ ელფერს სძენს.
გამომდინარე იქიდან, რომ ხის კასრებს დიდი გავლენის მოხდენა შეუძლიათ ღვინის გემოზე, დაძველებისთვის კიდევ ერთი ალტერნატივა უჟანგავი ფოლადის ავზებია. ეს შედარებით ნეიტრალური მეთოდია, თუკი მეღვინეს არ სურს ღვინოს კასრებისთვის დამახასიათებელი ტონები ჰქონდეს.
სომელიე იმ მეღვინეებს, ვისაც ღვინის ხის კასრებში დაძველება სურთ, რამდენიმე მთავარ ასპექტზე უმახვილებს ყურადღებას:
დაძველებისთვის ყველაზე ხშირად მუხის კასრები გამოიყენება. მუხის სტრუქტურა სითხის გაჟონვას ხელს უშლია და მისი გამოყენება რამდენჯერმეცაა შესაძლებელი. თუმცა, მუხის განსხვავებული ჯიშები, სხვადასხვანაირ გავლენას ახდენს. ფრანგულ მუხას ღვინოს კიდევ უფრო ტანინიანს ხდის. ამერიკული მუხა კარაქისა და ვანილის ბუნებრივ არომატებს სძენს. უნგრულ მუხას კი ტრადიციულად დაბალი ტანინები აქვს.
მნიშვნელოვანია დრო, რომელსაც ღვინო კასრში ატარებს. მაღალი კლასის იტალიური და ფრანგული ღვინოები კასრში ოთხი წლის ან მეტი დროის განმავლობაშიც შეიძლება ძველდებოდეს.
კასრის ზედაპირის ფართობს ღვინოზე დიდი გავლენის მოხდება შეუძლია. ამის გარკვეული სტანდარტი არსებობს, თუმცა გამონაკლისი შემთხვევებიცაა. ზედაპირი ღვინოს კასრის ფორებიდან სუნთქვის საშუალებას აძლევს. რაც უფრო დიდია კასრის ზედაპირი, გავლენაც უფრო ნაკლებია.
ზოგიერთი მეღვინის აზრით, კასრი მხოლოდ ერთჯერადი გამოყენებისაა. თუმცა, ეს ისევ მეღვინის ხედვასა და არჩევანზეა დამოკიდებული. მთავარი იმის გათვალისწინებაა, რომ ყოველ მომდევნო გამოყენებაზე კასრი ღვინოზე უფრო ნაკლებ გავლენას ახდენს.
ყურძენთან ურთიერთობისას, მისი ბუნებასთან და გარემოსთან ურთიერთობა და მეღვინის გემოვნება ქმნის იმ მრავალფეროვან პალიტრას, რაც მეღვინეობაში არსებობს.
© ღვინის კლუბი/vinoge.com