ინტერნეტგამოცემა The Ingredient-მა რამდენიმე დღის წინ ორი პუბლიკაცია მიუძღვნა ქართულ ღვინოს. ერთ-ერთი მათგანი რამაზ ნიკოლაძის მარანს და ქვევრის ღვინის თავისებურებებს ეძღვნებოდა.
ჟურნალისტები აგვისტოში ეწვივნენ რამაზს, რთვლამდე 1-2 კვირით ადრე და სტუმრობა ქვევრების რეცხვასა და რთვლის სამზადის დაემთხვა. წერილში ზოგადადაა მიმოხილული ქვევრში ღვინის დაყენების წესები, ნატურალური ღვინის მოძრაობის ძირითადი პრინციპები და ამ გამოცემის მკითხველთათვის ახალი და საინტერესო სხვა თემები. თავიდან ჟურნალისტი რამაზ ნიკოლაზეს აცნობს აუდიტორია. იგი გაკვირვებულია, რომ ასეთ პატრა ფართობზე (1,5 ჰექტარი) მოყვანილი ყურძნიდან დაყენებული ღვინო (სულ 6000 ბოთლამდე) მთელს მსოფლიოშია ხელმისაწვდომი - საფრანგეთი, იტალია, დიდი ბრიტანეთი, აშშ, იაპონია, ახალი ზელანდია. ავტორი ხაზს უსვამს, რომ რამაზი Slow Food-ის მოძრაობის წევრია, ბიოდინამიკურ მევენახეობას მისდევს და რომ ყურძნის შაქრიანობის გაზომვისას პირველ რიგში პირის გემოს ენდობა და არა რეფრაქტომეტრს. ჰყვება იმერეთის კლიმატისა და ნიადაგის თავისებურებებზე, ვენახის შეწამვლის პრინციპებზე, ქვევრში ღვინის დაყენებაზე, ქვევრის მოვლაზე და ა.შ. ბოლოს, რა თქმა უნდა, ჭურსაც მოხდიან თავს და ძველი და ახალი მოსავლის ღვინოებსაც სინჯავენ. სტატია დეგუსტაციით სრულდება, რამაზის სიმამრის, ამირანის სახელობის ღვინით (ცოლიკოური), ასევე დიდიმის კრახუნათი და რაც მთავარია, სოლიკოურით, ჭაჭაზე დავარგებული ცოლიკოურით, ღვინით, რომელიც სოლიკო ცაიშვილს გვახსენებს.
© საქართველოს ღვინის კლუბი, ღვინის ეროვნული სააგენტო, ღვინის საინფორმაციო ცენტრი
Photo © The Ingredient
